KURIOZITETE

Shimpanzetë femra shpesh lëshohen në marrëdhënie seksuale me meshkujt të cilët me to ndajnë gjahun, kanë njoftuar shkencëtarët gjermanë nga Instituti Max Plank në Leipzig, njofton Reuters.

"Rezultatet e hulumtimit tonë kanë dëshmuar se shimpanzetë e egra shkëmbejnë mishin për seks, dhe atë në baza afatgjate", ka thënë Christina Gomes, njëra prej shkencëtareve të cilët i kanë mbikëqyrur këtë lloj majmunësh në parkun nacional në Bregun e Fildishtë.

"Meshkujt të cilët ndajnë gjahun me gratë e tyre në këtë mënyrë dyfishojnë shanset për çiftëzim, derisa femrat të cilat kanë vështirësi në gjetjen e mishit, rrisin kaloritë e tyre pa mundim të madh dhe pa rreziqe nga lëndime gjatë gjahut", ka thënë Gomes.

Shkencëtarët kanë raportuar se hipoteza e tyre “mish për seks” është një sqarim i pranueshëm për kafshët siç janë shimpanzetë, sepse ato shpesh ndërrojnë partnerët dhe në këtë mënyrë kanë më shumë zgjedhje.
__________________

mjaft interesante :D

vdekja_eshte_mundesia shkruajti:

· Mbiemri i vajzërisë së nënës së Astronautit Buzz Aldrin, pilotit të Apollo 11, që ishte astronauti i dytë i cili ishte i dyti që shkeli këmbën e tij në Hënë pas Neil Armstrongut, ishte Moon (Hënë).

· Verdura më e lashtë e njohur është bizelja.

· Që të arrijë dikush të shohë Ylberin, duhet më parë ti kthejë shpinën Diellit.

· Kafshët mishngrënëse nuk hanë kurrë një kafshë e cila është goditur nga rrufeja.

· Iguanat mund të vetëvriten.

· Nga e gjithë bota, Skocia ka numrin më të madh të lindjeve te flokëkuqëve.

· Një çerpik jeton rreth 5 muaj.

· Uji që pimë ka një moshë rreth 3 miliardë vjeçare.

· Gjithçka peshon 1% më pak në ekuador.

· Milingonat nuk flenë kurrë.

· Delet që mbulohen nga orteqet e dëborës, mund të mbijetojnë deri edhe 2 javë.

· Luleshtrydhet i përkasin familjes së trëndafilave.

· Asnjeri nuk e di se ku është varrosur Moxarti.

· Eskimezët përdorin frigoriferë për të mbrojtur ushqimin e tyre nga ngrica.

· Birmingami në Mbretërinë e Bashkuar ka një rrjet kanalesh 35 kilometra më të gjatë se Venecia.

· Meksika dikur kishte 3 Presidentë në një ditë.

· Kompania Coca Cola ka konsumimin më të madh të Vaniljes në të gjithë botën.

· Miliona pemë mbillen rastësisht nga ketrat që më vonë harrojnë se ku i kanë vënë.

· 9 nga 10 organizmat e gjallë jetojnë në Oqean.

· Buzëkuqi përmban luspa peshqish.

· Kikirikët janë një nga përbërsit e dinamitit.

· Lopët nxjerrin më shumë qumësht kur dëgjojnë muzikë.

· Majdanozi është erëza që përdoret më shumë në të gjithë botën.

· Në Oqeane ekiston 200 herë më tepër flori , nga ai që është nxjerrë nga territori tokësor.

· Fjala War (luftë) në gjuhën sanskrite do të thotë ‘’Dëshirë për më shumë lopë’’.

· Orkestra kombëtare e Monakos është më e madhe në numër se sa ushtria e tij.


· 70 % e të gjitha organizmave të gjallë në Tokë janë Bakterie.


· Çdo vit, Dielli humb 360 milionë tonë.

· Në Kinë , nusja vishet me të kuqe.

· Shpërndarësi më i madh i lodrave në Amerikë janë McDonalds-at.

· M&M u krijuan që ushtarët të mund të hanin çokollata pa ju ngjitur duart.

· Kamilat e vetme të egra në botë ndodhen në Australi


· Gjysma popullsisë se rruzullit tokësor ka parë filmin e James Bond.

· Vendosja e numrave në shtëpitë e rrugëve të Londrës filloi në vitin 1764 .

· Vetëm 4% e foshnjave ka lindur në ditën që gjinekologu kishte përcaktuar.

· Organet gjenitale të kërminjve ndodhen në kokat e tyre.

· 90% e femrave që ecin brenda një qëndre tregtare, kthehen nga e djathta . Por asnjeri nuk e di se përse.

· Një fëmijë i moshës 4 vjeçare, bën mesatarisht 400 pyetje në ditë.

· Çdo vit, numri i lindjeve në Indi tejkalon numrin e të gjithë popullsisë së Australisë.

· Një mi mund të rezistojë më shumë pa ujë se sa një kamilë.

· Fjala ‘’Himalaja’’ do të thotë ‘’Shtëpia e Dëborës’’.

· Në Belgjikë ekziston një muze luleshtrydhesh

· Në gjuhën Kineze ekziston një fjalë e përbashkët për Krizën edhe Shansin.

· Hera e parë që burrat dhe gratë përdorën wc të ndryshme ishte në vitin 1739, në një ballo në Paris.

· Dallgët e Oqeanit mund të udhëtojnë me shpejtësinë e një Aeroplani Jet.

· Kafsha me trurin më të madh, në krahasim me trupin e saj është milingona.


· I vëllai i John Wilkes Booth (njeriu që vrau Abraham Linkolnin) dikur i kishte shpëtuar jetën djalit të Abraham Linkolnit.

· Feja e fisit Todas së Indisë Jugore i ndalon rreptësisht besimtarët e saj të kalojnë çdo lloj ure.


· Në çdo vit në SHBA, drerët vrasin më shumë njerëz se sa çdo lloj kafshe tjetër.

· Lopët mund të dëgjojnë frekuenca më të ulta dhe më të larta nga ato që njerëzit mund të dëgjojnë.

· Kina përdor çdo vit 45 miliardë chopsitcs (shkopinj që përdoren për të ngrënë)

· Tingulli që bëjnë ujëvarat e Victoria dëgjohen në një distancë prej 64 km.

· Botohen çdo vit, më shumë kartmonedha të lojës Monopoly se sa kortmonedha të vërteta.

· Në Egjiptin e lashtë, kur një mace ngordhte, i zoti i saj ishte i detyruar të rruante vetullat e tij në shenjë zie.

· Mushkonjat joshen më shumë nga aroma e atyre që sapo kanë ngrënë banane.

· Në SHBA ekzistojnë më shumë grupe muzikore me gaide se sa në Skoci.

· Përpara vitit 1800, nuk ekzistonin këpucë të ndryshme për të djathtën dhe të majtën.

· Kanarinat, në ndryshim me njerëzit, mund të rikrijojnë qelizat e tyre te trurit.

· Truri i piktorit të famshëm Vincent Van Gogh u shkatërrua nga hidrogjeni që piu për të luftuar sëmundjen e sifilit.

· Një shimpanze mund të mësojë të njohë veten e tij në një pasqyrë por një majmun nuk mundet.

hhaha sa e fort kjo

Vetëm këtë muaj ka qenë e mjaftueshme që rrjeti online për shoqërim Facebook të dyfishojë bazën e vet të përdoruesve dhe të kalojë kufirin prej 200 milionësh.

Para disa muajsh, Facebook sipas numrit të përdoruesve ka arritur konkurrentin e vet më të madh MySpace, mirëpo me këtë arritje e ka kaluar edhe dukshëm. Sipas të dhënave zyrtare të comScore, MySpace aktualisht numëron “vetëm” 130 milionë përdorues aktiv.

Për këtë të arritur ka njoftuar një prej themeluesve të Facebookut, Mark Zuckerberg.

Me festimin e përdoruesit të 200 miliontë, Facebook ka nisur edhe një faqe bamirësie - Facebook for Good. Ajo ka dalë si bashkëpunim i 16 organizatave humanitare. Nga të gjitha gjërat që do të blihen nëpërmes kësaj faqe, në mes 90 e 95 për qind të shumës së blerë do të shkojnë për qëllime bamirësie.

vdekja_eshte_mundesia shkruajti:

· Mbiemri i vajzërisë së nënës së Astronautit Buzz Aldrin, pilotit të Apollo 11, që ishte astronauti i dytë i cili ishte i dyti që shkeli këmbën e tij në Hënë pas Neil Armstrongut, ishte Moon (Hënë).

· Verdura më e lashtë e njohur është bizelja.

· Që të arrijë dikush të shohë Ylberin, duhet më parë ti kthejë shpinën Diellit.

· Kafshët mishngrënëse nuk hanë kurrë një kafshë e cila është goditur nga rrufeja.

· Iguanat mund të vetëvriten.

· Nga e gjithë bota, Skocia ka numrin më të madh të lindjeve te flokëkuqëve.

· Një çerpik jeton rreth 5 muaj.

· Uji që pimë ka një moshë rreth 3 miliardë vjeçare.

· Gjithçka peshon 1% më pak në ekuador.

· Milingonat nuk flenë kurrë.

· Delet që mbulohen nga orteqet e dëborës, mund të mbijetojnë deri edhe 2 javë.

· Luleshtrydhet i përkasin familjes së trëndafilave.

· Asnjeri nuk e di se ku është varrosur Moxarti.

· Eskimezët përdorin frigoriferë për të mbrojtur ushqimin e tyre nga ngrica.

· Birmingami në Mbretërinë e Bashkuar ka një rrjet kanalesh 35 kilometra më të gjatë se Venecia.

· Meksika dikur kishte 3 Presidentë në një ditë.

· Kompania Coca Cola ka konsumimin më të madh të Vaniljes në të gjithë botën.

· Miliona pemë mbillen rastësisht nga ketrat që më vonë harrojnë se ku i kanë vënë.

· 9 nga 10 organizmat e gjallë jetojnë në Oqean.

· Buzëkuqi përmban luspa peshqish.

· Kikirikët janë një nga përbërsit e dinamitit.

· Lopët nxjerrin më shumë qumësht kur dëgjojnë muzikë.

· Majdanozi është erëza që përdoret më shumë në të gjithë botën.

· Në Oqeane ekiston 200 herë më tepër flori , nga ai që është nxjerrë nga territori tokësor.

· Fjala War (luftë) në gjuhën sanskrite do të thotë ‘’Dëshirë për më shumë lopë’’.

· Orkestra kombëtare e Monakos është më e madhe në numër se sa ushtria e tij.


· 70 % e të gjitha organizmave të gjallë në Tokë janë Bakterie.


· Çdo vit, Dielli humb 360 milionë tonë.

· Në Kinë , nusja vishet me të kuqe.

· Shpërndarësi më i madh i lodrave në Amerikë janë McDonalds-at.

· M&M u krijuan që ushtarët të mund të hanin çokollata pa ju ngjitur duart.

· Kamilat e vetme të egra në botë ndodhen në Australi


· Gjysma popullsisë se rruzullit tokësor ka parë filmin e James Bond.

· Vendosja e numrave në shtëpitë e rrugëve të Londrës filloi në vitin 1764 .

· Vetëm 4% e foshnjave ka lindur në ditën që gjinekologu kishte përcaktuar.

· Organet gjenitale të kërminjve ndodhen në kokat e tyre.

· 90% e femrave që ecin brenda një qëndre tregtare, kthehen nga e djathta . Por asnjeri nuk e di se përse.

· Një fëmijë i moshës 4 vjeçare, bën mesatarisht 400 pyetje në ditë.

· Çdo vit, numri i lindjeve në Indi tejkalon numrin e të gjithë popullsisë së Australisë.

· Një mi mund të rezistojë më shumë pa ujë se sa një kamilë.

· Fjala ‘’Himalaja’’ do të thotë ‘’Shtëpia e Dëborës’’.

· Në Belgjikë ekziston një muze luleshtrydhesh

· Në gjuhën Kineze ekziston një fjalë e përbashkët për Krizën edhe Shansin.

· Hera e parë që burrat dhe gratë përdorën wc të ndryshme ishte në vitin 1739, në një ballo në Paris.

· Dallgët e Oqeanit mund të udhëtojnë me shpejtësinë e një Aeroplani Jet.

· Kafsha me trurin më të madh, në krahasim me trupin e saj është milingona.


· I vëllai i John Wilkes Booth (njeriu që vrau Abraham Linkolnin) dikur i kishte shpëtuar jetën djalit të Abraham Linkolnit.

· Feja e fisit Todas së Indisë Jugore i ndalon rreptësisht besimtarët e saj të kalojnë çdo lloj ure.


· Në çdo vit në SHBA, drerët vrasin më shumë njerëz se sa çdo lloj kafshe tjetër.

· Lopët mund të dëgjojnë frekuenca më të ulta dhe më të larta nga ato që njerëzit mund të dëgjojnë.

· Kina përdor çdo vit 45 miliardë chopsitcs (shkopinj që përdoren për të ngrënë)

· Tingulli që bëjnë ujëvarat e Victoria dëgjohen në një distancë prej 64 km.

· Botohen çdo vit, më shumë kartmonedha të lojës Monopoly se sa kortmonedha të vërteta.

· Në Egjiptin e lashtë, kur një mace ngordhte, i zoti i saj ishte i detyruar të rruante vetullat e tij në shenjë zie.

· Mushkonjat joshen më shumë nga aroma e atyre që sapo kanë ngrënë banane.

· Në SHBA ekzistojnë më shumë grupe muzikore me gaide se sa në Skoci.

· Përpara vitit 1800, nuk ekzistonin këpucë të ndryshme për të djathtën dhe të majtën.

· Kanarinat, në ndryshim me njerëzit, mund të rikrijojnë qelizat e tyre te trurit.

· Truri i piktorit të famshëm Vincent Van Gogh u shkatërrua nga hidrogjeni që piu për të luftuar sëmundjen e sifilit.

· Një shimpanze mund të mësojë të njohë veten e tij në një pasqyrë por një majmun nuk mundet.

Kikirikët janë një nga përbërsit e dinamitit


ca dmth ?

hot spicy shkruajti:

Vetëm këtë muaj ka qenë e mjaftueshme që rrjeti online për shoqërim Facebook të dyfishojë bazën e vet të përdoruesve dhe të kalojë kufirin prej 200 milionësh.

Para disa muajsh, Facebook sipas numrit të përdoruesve ka arritur konkurrentin e vet më të madh MySpace, mirëpo me këtë arritje e ka kaluar edhe dukshëm. Sipas të dhënave zyrtare të comScore, MySpace aktualisht numëron “vetëm” 130 milionë përdorues aktiv.

Për këtë të arritur ka njoftuar një prej themeluesve të Facebookut, Mark Zuckerberg.

Me festimin e përdoruesit të 200 miliontë, Facebook ka nisur edhe një faqe bamirësie - Facebook for Good. Ajo ka dalë si bashkëpunim i 16 organizatave humanitare. Nga të gjitha gjërat që do të blihen nëpërmes kësaj faqe, në mes 90 e 95 për qind të shumës së blerë do të shkojnë për qëllime bamirësie.

http://alexa.net/topsites

fb te katertet. my space te nentet ne bote

Lacuna_Coil shkruajti:

Kikirikët janë një nga përbërsit e dinamitit
ca dmth ?

se di ti qe kikiriket shkaktojn kancer
un kam vite qe s`ha kikirika
plus qe jan shuuuuuum te kripura, mbejn alegji blah

Child In Time shkruajti:

Lacuna_Coil shkruajti:

Kikirikët janë një nga përbërsit e dinamitit
ca dmth ?

se di ti qe kikiriket shkaktojn kancer
un kam vite qe s`ha kikirika
plus qe jan shuuuuuum te kripura, mbejn alegji blah

jo kte e di, shkaktojn dhe dhjamosje ne mas,por per dinamitet, joo se dija

Kush dëshiron t‘u afrohet ujqërve, duhet të jetë i lirshëm. “Të lutem, hiqi dorezat, thotë Zoltan Horkai. Kështu, kafshët mund ta dallojnë krahun nga xhaketa dhe nuk rrezikon të ta kafshojnë gabimisht”. Çdo gjë tjetër në trup duhet të jetë e mbuluar, madje në kokë duhet të kesh kapele dhe këpucët të jenë me qafa të larta. “Zgjatua dorën ujqërve deri sa ta kenë nuhatur mjaftueshëm, sepse në të kundërt tremben”.

Horkai hap portën e një vendi të rrethuar, ku në hyrje na presin një tufë ujqish me qime të zeza dhe gri. I ka zbutur që kur ishin të vegjël dhe tani për ta ai është një familjar, madje e konsiderojnë si të parin e tyre. Për këtë arsye u binden urdhrave të tij, duke bërë veprime të cilat do t‘i bënin spontanisht vetëm në një tufë: ulërijnë, hidhen, shtrihen përdhe ose skërmitin dhëmbët. Në moshën 39-vjeçare, Horkai është një prej të paktëve zbutës të ujqërve në botë.

Zakonisht, kafshët e tij i sheh në dokumentarë kinematografikë, spote dhe filma Hollivudi, por tani janë duke bërë pushim. Horkai është në shtëpinë e tij, në Godollo, qytezë afër Budapestit. Mikpritja e ujqërve është mbresëlënëse: kafshët e rrethojnë, i kafshojnë bluzën, i lëpijnë duart dhe i hidhen përsipër. “Mos u lër të kuptojnë se ua ke frikën”, më këshillon Horkai. Por kjo s‘është kaq e lehtë. Ndërsa ai, përkundrazi, kap me forcë një nga ujqërit dhe fillon ta rrotullojë atë. Kështu pra vallëzohet me ujqërit.

Udhëtimi i qenit

“Ndryshe nga qeni, ujku nuk do dhe nuk pret asgjë prej njeriut, më shpjegon Horkai. Për këtë arsye është e vështirë të fitosh vëmendjen dhe besimin e tij”. Për miliona vjet ka ekzistuar vetëm ujku. Vetëm kur njerëzit e parë u shfaqën në juglindje të Azisë dhe në Evropë, një grup nga këto kafshë zgjodhi një rrugë tjetër: të bëhej miku më i mirë i njeriut. Ndërsa ujku qëndroi nën shoqërinë e racës së tij.

Shkencëtarët nuk e kanë gjetur ende një shpjegim se si u takuan njerëzit dhe qentë. Disa mbështesin idenë se gjuetarët vranë një ekzemplar të rritur të tyre dhe i morën këlyshët. Por ekziston edhe ideja se këto kafshë u lidhën me njerëzit, të tërhequr nga mbeturinat e tyre ushqimore, me të cilat shuanin urinë.

Kështu, qeni u shndërrua në një kafshë shtëpiake.

Për të larguar frikën nga njerëzit, këlyshi i ujkut duhet të hyjë kontakt me ta që në 10 ditët e para të jetës së tij, ndërsa qeni ka kohë deri në tre muaj për këtë kontakt. “Në fillim duhej t‘i ushqeja të vegjlit në çdo dy orë, tregon Horkai. Ishte më e lodhshme se të përkujdeseshe për një të sapolindur”. Por si shpërblim për gjithë mundin e tij dhe netët që kish kaluar pa gjumë, Horkai sot është kryetar i padiskutueshëm i gjashtë lukunive, të formuara në total nga 26 ekzemplarë. Vetëm një herë, 2 vjet më parë, një nga kafshët u përpoq “t‘i zinte vendin”. Nga ndeshja me të, Horkai ka si kujtim një shenjë në anën e majtë të qafës. “Ai ujk jeton akoma në grigjën time, shpjegon Horkai, por nuk mund të punoj sërish me të, sepse është tepër e rrezikshme. Ai mund të përpiqet sërish të më dominojë”.

Papritur, kafshët zgjasin turinjtë dhe nxjerrin në pah dhëmbët e tyre të mprehtë, duke krijuar një atmosferë të rrezikshme. Por Horkai më qetëson: “Nuk është një sjellje agresive, por shenjë nënshtrimi nga ana e ekzemplarëve të një rangu më të ulët”. Mes ujqërve, hierarkia vendoset në bazë të rregullit të shtangies. Në krye qëndrojnë mashkulli e femra, “alfa”, më të guximshmit dhe më të fuqishmit, që qëndrojnë në pozicion dominues duke mbajtur bishtin e tyre në formë gjysmërrethi, veshët drejt dhe fytyrën në gjendje të qetë. Për të treguar superioritetin e tyre, ata ndjekin dhe kafshojnë kafshët e tjera.

Edhe kafsha “omega”, e fundit e tufës, ka një lloj sjelljeje të njohur: është ekzemplari që hungërin më shumë, por po ta vështrosh më mirë, mund të vësh re se është dhe më frikacaku, e mban bishtin mes këmbëve dhe veshët të ulur.. Ajo që për këtë kafshë konsiderohet si një “buzëqeshje paqësore”, nga njeriu kuptohet si një “rrezik”. “Kur ndonjë regjisor kërkon një ujk të keq, unë përzgjedh për t‘i çuar një ujk nga hierarkia më e ulët, që nxjerr dhëmbët sapo unë vihem përpara tij”. Në filma, çdo ujk është i “specializuar” për një rol: njëri mund të jetë më i zoti për të luajtur rolin e të keqit, tjetri mund të jetë më i zoti për të kërcyer apo ulërirë nën dritën e hënës (edhe kur shkëlqen dielli). Tashmë kanë kaluar gati 15 vjet që kur Horkai përpiqet të kuptojë gjuhën e ujqërve. Kur ishte i vogël, Horkai donte të bëhej roje pylli ose menaxher. Prindërit e tij kishin një banesë të vogël në Budapest. Pas diplomimit u vendos në Monako, Gjermani, për të studiuar gjuhën gjermane dhe më pas në Bournemouth, në Britaninë e Madhe, për të studiuar anglishten. Ndoqi disa kurse për menaxhim-hoteleri në Austri dhe së bashku me vëllezërit drejtoi hotelin e prindërve deri në 1998-ën.

Në atë kohë, në Godollo ekzistonte një fermë që merrej me kujdesin ndaj kafshëve të cilat përdoreshin nëpër filma nga televizioni i shtetit. Më pas kjo fermë u privatizua dhe aty filluan të mbaheshin ujqër dhe arinj. Por as kjo nuk zgjati për shumë kohë dhe ferma nisi të shkatërrohej. Në këtë moment ndërhynë autoritetet shtetërore dhe një organizatë ndërkombëtare për mbrojtjen e kafshëve, që krijuan një qendër strehimi për kafshët. Horkai u ofrua për të marrë pjesë në këtë projekt. Sot në këtë qendër jetojnë 200 kafshë: ujqër, drerë, rrëqebuj, derra të egër, dhi, qenë, gjeladeti, kuaj, arinj etj., të gjithë të braktisur që kur ishin këlyshë. Horkai kujdeset për ta bashkë me dy asistentet e tij dhe Dorën, të dashurën e tij. Për të mbuluar shpenzimet - gati 9 mijë euro në muaj - ka filluar t‘i stërvitë kafshët për kinematë dhe televizionet. “Ujqërit nuk mund të zbuten plotësisht. Çdo herë duhet ta nisësh përgatitjen e tyre nga fillimi. Nuk u binden kurrë urdhrave, sidomos kur janë në ndonjë ambient të panjohur për ta”, thotë Horkai.

Para kamerës së xhirimit

Zakonisht ujqërit vendosen 4 apo 5 ditë për t‘u ambientuar me një grup të ri xhirimi. Pastaj fillohet me xhirimet. Për filmin horror, “Gjak dhe çokollatë” (2007), lukunia duhej të ndiqte një grup kalorësish, ndërkohë që kamera do xhironte nga shumë afër. “Na janë dashur 2 javë për t‘i mësuar ujqërit me kamerën dhe që të mos fiksonin objektivin”, tregon Horkai.

“Nëse kafshët kanë uri, bëhen të rrezikshëm. Ujqërit janë të predispozuar të mësojnë vetëm në disa kushte të caktuara. Duhet të gjej mënyra të ndryshme për t‘i bindur të bëjnë atë që dua unë. Nëse duhet të ndjekin një grup kalorësish, unë lidh pas bishtave të kuajve copa mishi të freskët. Por nëse më duhet t‘i mbaj ulur, s‘mund ta arrij këtë me një copë bifteku”, tregon Horkai.

Ujqërit nuk janë mësuar ta marrin ushqimin nga njeriu, edhe sikur të jenë të zbutur. “Nëse u vë një copë mish nën hundë, ujku nuk arrin të përmbahet. Fillon të hidhet, sepse e do menjëherë, thotë zbutësi. Kam zbuluar se mënyra më e mirë për të qëndruar urtë është t‘u japësh ushqim të thatë, tepër tundues, që i bën të të dëgjojnë të gjitha urdhrat”.

Ujku i kupton komandat e njeriut, por ndryshe nga qeni, nuk i intereson ajo që kërkon prej tij njeriu, madje edhe sikur ky i fundit ta shohë drejt e në sy. Ky është përfundimi i një studimi të universitetit “Eotvos Lorand” të Budapestit, të bërë pikërisht te ujqërit e Horkait.

Interesi i ujqërve për njerëzit sa vjen e zvogëlohet. Nëse ndeshemi me një ujk pas pesë minutash, për sytë e tij jemi të padukshëm. “Me kalimin e kohës qeni fillon të varet prej njeriut, ndërsa ujku jo, shpjegon Horkai. Qentë që nuk binden, mund të ndëshkohen. Ndërsa me ujkun ndëshkimet nuk funksionojnë. Kur njeriu bëhet i keq, ujku largohet prej tij”.

Kriza ekonomike duket se ka kaluar pa u vene re per nje adhurues te modes, qe ka blere kostumin me te shtrenjte ne bote per 70 mije paund.

Kostumi i eshte shitur nje bleresi misterioz ne nje party ne qender te Londres. Jane dashur me shume se 80 ore pune per qepjen e kostumit te prodhuar me disa lloje leshi te cilesise me te larte ne bote. Stilisti i veshjes, Alexander Amosu deklaroi se ne kete kohe renieje ekonomike, serish ka kerkesa per cilesine absolute.

Kostumi permban kopsa ari 18 karat dhe diamanti, si dhe ka 5 mije qepje, cdonjera prej te cilave ka kushtuar 14 paund.

Amosu, qe u be i pasur fale krijimit dhe shitjes se melodive per celularet, eshte i specializuar ne dizenjimin e veshjeve luksoze dhe produkteve te teknologjise.

Dubai duhet të ishte një mrekulli e Lindjes së Mesme, një shembull i shkëlqyer i sipërmarrjes arabe dhe kapitalizmit perëndimor, por kohët e vështira kanë mbërritur edhe në qytetin e mrekullueshëm. Ai lindi nga mesi i shkretëtirës dhe synonte të ishte shumë më tepër se një mirazh

Fytyra e buzëqeshur e sheikut Muhamed, sundimtari absolut i Dubait, shkëlqen në të katër anët e vendit. Atë e gjen në çdo fasadë e godinë, mbi çdo reklamë perëndimore, si mbi atë të McDonald e firmave sportive. Ky njeri e ka reklamuar Dubain si qyteti i njëmijë e një dritave arabe, një mrekulli të Lindjes së Mesme, që lindi nga shkretëtira për të ndriçuar gjithë rajonin. Figura e tij qëndron edhe në majën e godinës më të lartë në botë, një kullë e gjatë dhe e hollë që synon të rrokë qiellin. Por diçka e ka pickuar së fundi buzëqeshjen e sheikut. Kranet dhe vinçat gjigantë kanë ngrirë në hapësirat ku ndërtohet, sikur koha vetë të kishte stopuar. Në Dubai, shumë godina kanë mbetur në mesin e rrugës, gjysmë të ndërtuara dhe në dukje të parë të braktisura. E ndërsa ndërtimet e lagjeve dhe godinave gjigante kanë ndaluar, dalëngadalë po dalin në shesh edhe sekretet e errëta të Dubait. Ai është një qytet i ndërtuar nga hiçi, vetëm brenda disa dhjetëvjeçarëve dhe gjithçka e ka bazuar mbi borxhe, dëmtimin e mjedisit dhe natyrës, shtypjes dhe skllavërisë. Ky qytet është një metaforë e gjallë e botës globaliste neo-liberale.

Një Disnejland për të rriturit

Karen Andrews nuk mund të flasë. Sa herë që nis të rrëfejë historinë e saj, ul kryet. Është trupvogël dhe e hajthme dhe ka pamjen e një ish-pasanikeje. Ajo jeton në makinën e saj, një Range Rover. Ka muaj që fle aty, në parkingun e një hoteli të madh, falë zemërgjerësisë së pronarit të parkingut që nuk i bën zemra ta largojë që andej. Sigurisht që kjo nuk është situata që ajo kishte ëndërruar si fundin e ëndrrës së saj të Dubait. Karen erdhi në Dubai nga Kanadaja, pasi të shoqit iu ofrua një vend pune në një sektor të rëndësishëm të një shumëkombsheje të famshme. Ata erdhën në Dubai, në vitin 2005. Sipas saj, ky qytet ngjante me një Disnejland ku sheiku ishte Muhamed ishte miu. Sipas rrëfimit të saj, në fillim, jeta ishte fantastike sidomos shtëpia ku ata u vendosën me një ushtri shërbëtorësh, gjithçka falas dhe mungesë taksash. Dukej sikur të gjithë ishin shefa të mëdhenj dhe e gjithë jeta ishte një shfaqje dhe festë e madhe e pafund. I shoqi bleu dy prona dhe kishte shumë para, por për herë të parë në jetën e tyre, ai nisi që të shpenzonte shuma të mëdha dhe të hutohej. Sipas Karen, kjo ishte diçka që nuk ndodhte kurrë më parë me Danielin. Pak nga pak, nisëm të hynim në borxhe, pasi jeta që bënim ishte vërtet e jashtëzakonshme. Një vit më pas, kuptova arsyen e shpenzimeve. “Im shoq u diagnostikua me tumor”. Një mjek i kishte thënë se i kishte mbetur vetëm një vit jetë, një tjetër se tumori ishte benin dhe se nuk kishte asnjë problem, por ndërkohë borxhi ynë po rritej. “Para se të vija në këtë vend, nuk dija asgjë në lidhje me ligjet e Dubait. Mendoja se, duke qenë se në këtë vend kishte shumë kompani perëndimore, edhe ligjet duhet të ishin të tilla. Askush nuk më tha se nuk njihej koncepti i falimentimit, pra nëse bie në borxhe nuk falimenton, por shkon drejt e në burg. Kur e mësova një gjë të tillë, i thash tim shoqi se duhet të largoheshim menjëherë. Ai tha se kishte marrë një siguri nga kompania e tij se nuk do t‘i ndodhte asgjë, por ndodhi që kompania pati probleme financiare dhe me borxhe të papaguara nuk mund të largoheshim nga vendi. Befas, jeta jonë ndryshoi menjëherë. Mbetëm pa shtëpi, pa makina, pa karta krediti. Danielin e arrestuan. Atij iu bë gjyqi në arabisht dhe e dënuan me gjashtë vjet burg. Këtu në Dubai jam ilegale, sepse duhet ta kisha lënë vendin”. Sipas Karen, që nuk është aspak e huaja e vetme në kushte të tilla, Dubai i vërtetë është shumë ndryshe nga ai që duket nga filmat apo reklamat. Sipas saj, shumë të huaj ndillen për të punuar në këtë vend, dhe shumë vonë e kuptojnë se ai nuk është aspak një demokraci, por një diktaturë e fshehur.

Gjembaçët

30 vjet të shkuara, thuajse i gjithë Dubai modern ishte një shkretëtirë, e banuar vetëm nga kaktuset dhe gjembaçët. Në qendrën e qytetit, gjurmët e së shkuarës janë mbuluar me beton dhe hekur. Në mesin e shekullit të 18-të, aty u ndërtua një fshat i vogël, në pjesën e ulët të Gjirit Persik, ku njerëzit kryesisht zhyteshin në ujëra për të kapur perla. Pak nga pak, nisi të grumbulloheshin njerëz që vinin nga Persia, India dhe vende të tjera arabe, të gjithë me shpresën se në këtë vend do t‘ia dilnin që të bënin pasuri. Vendit i dhanë emrin e një karkaleci të zonës, daba. Më pas, qyteti u pushtua nga britanikët që e mbajtën deri në vitin 1971. Pas ikjes së tyre, Dubai vendosi që të bënte aleancë me gjashtë shtete të tjera që kishte përreth dhe të krijonte kështu Emiratet e Bashkuara Arabe. Ndërsa britanikët ikën, në vend u zbulua nafta dhe sheikët befas e panë veten në mesin e një dileme të madhe. Ata ishin disa nomadë të pashkolluar që e kishin kaluar jetën duke ngarë deve nëpër shkretëtirë, ndërsa ja ku ndodheshin tani përballë një “qypi” me flori. Çfarë duhet të bënin me të?

Krahasuar me Abi Dhabin, nafta e Dubait thjesht pikonte, kësisoj sheiku Maktoum vendosi që t‘i përdorte të ardhurat e naftës për diçka që do të zgjaste. Ai vendosi që ta shndërronte shkretëtirën dhe të ndërtonte në të një qytet të madh që do të shndërrohej në qendrën më të madhe turistike dhe tregtare të rajonit dhe do të thithte para dhe talente nga e gjithë bota. Për këtë, ai u ofroi investitorëve mungesën e plotë të taksave dhe ata u dyndën në Dubai për të derdhur milionat e tyre, duke kaluar shumë në numër popullsinë vendase që aktualisht përbën vetëm 5 për qind të Dubait. Brenda tre dhjetëvjeçarësh, një qytet modern dhe i lartë sikur ra nga qielli. Për 30 vjet, nga një qytet i shekullit të 18, Dubai u shndërrua në një qytet avangardë të shekullit të 21-të. Nëse do të ndërmarrësh ture nëpër qytet, drejtuesit do të të mbushin me propagandë për mrekullitë që kanë ndodhur në këtë vend sa hap e mbyll sytë, vetëm falë mendjes së ndritur të sheikut. Por e vërteta është krejt ndryshe. Ky qytet i mrekullueshëm është ngritur nga skllevërit.

Heronjtë e heshtur

Ekzistojnë tri pamje të ndryshme të Dubait, që sillen rreth njëra-tjetrës. Janë të huajt si rasti i Karen, janë banorët e Emirateve që qeverisen nga sheiku Mohamed dhe një nënklasë të huajsh, që ndërtojnë qytetin dhe kanë mbetur të bllokuar aty. Ata mund t‘i gjesh kudo, të veshur me uniforma, tek marrin urdhrat nga shefat e tyre që ulërijnë sa kanë në kokë dhe janë thuajse të padukshëm. Pse? Sepse sipas propagandës, është sheiku ai që ka ndërtuar qytetin, ndërsa sa për punëtorët… Kush janë punëtorët vallë? Çdo mbrëmje, qindra e mijëra burrat e rinj që ndërtojnë, dërgohen në vendin ku banojnë, një biçim karantine që ndodhet një orë larg qytetit. Askush nuk i sheh, sepse transportohen me mjete të posaçme. Janë gjithë kohës të djersitur, sepse punojnë gjatë gjithë kohës. Lagjja ku jetojnë quhet Sonapur dhe në të jetojnë rreth 300 mijë shpirtra. Emri i qytetit në Hindi do të thotë “Qyteti i Arit”. Vendi është i papastër dhe njerëzit vijnë erë të rëndë. Ata jetojnë nëpër ca shtëpi çimentoje që janë të gjitha njësoj, për nga arkitektura, përmasa, ngjyrat. Sipas banorëve që vijnë nga vende të varfra të botës, ata kanë ardhur në këtë vend pasi ndërmjetësit u treguan se po shkonin në një vend të ëndërrt. Por me të mbërritur e kupton se je në ferr. Ata erdhën me premtimin se do të kishin një strehim dinjitoz, ushqim të mirë dhe punë jo rraskapitëse. Kështu të huajt erdhën së bashku me familjet e tyre, madje morën edhe kredi për banesat, për të cilat duhet të rraskapiten një jetë të tërë për t‘i larë. Të gjithë janë të punësuar në kompanitë e ndërtimit dhe që në fillim iu tha se ata do të punonin vetëm 14 orë në ditë në zemër të shkretëtirës dhe vetëm për një copë bukë, në një temperaturë ku turistëve të huaj u rekomandohet që të mos dalin jashtë orët e pikut të vapës, pasi termometri shënon 55 gradë Celsius. Puna që këta të huaj bëjnë është ndër më rraskapitëset në botë. Gjatë gjithë ditës, u duhet të ngrenë tulla, çimento dhe e gjitha kjo në temperaturën përvëluese. Shumë vetë janë sëmurë, disa kanë vdekur, sepse kushtet higjieno-sanitare janë të tmerrshme dhe me rrezik të madh. Pjesa më e madhe punojnë në katet e larta të godinave të stërmëdha, ku një rrëshqitje e vogël e këmbës mund të jetë fatale për jetën. Po a reagojnë këta njerëz? Për këtë as që bëhet fjalë, sepse ankesat janë të ndaluara dhe për një ankesë mund të përfundosh në burg. Një vit më parë, disa punëtorë vendosën që të bëjnë grevë sepse nuk kishin marrë pagën e katër muajve, por policia i rrethoi, i rrahu dhe i riktheu në punë. “Rebelët” u burgosën. Po a janë bërë pishman këta njerëz që morën këtë rrugë? Kur i pyet, ata ulin sytë në tokë dhe thonë se ndihen në kurth, sepse edhe vendi nga vijnë nuk u ofron më shumë, por të paktën aty mund të rrisin bagëtitë dhe drithin, ndërsa në Dubai gjithçka është përvëluese dhe e betontë. Që nga fillimi i krizës ekonomike globale dhe recesioni, elektriciteti është prerë disa herë dhe për shumë kohë në vendet e banimit të punëtorëve dhe ata vetë nuk janë paguar që prej muajsh. Kompanitë për të cilat kanë punuar, befas janë zhdukur së bashku me pasaportat e tyre dhe paratë, dhe një pjesë ndihet si e grabitur në mënyrën më të keqe të mundshme. Ata nuk mund të largohen sepse kanë kredi për të paguar, ndaj për të mos u futur në burg, tani punojnë për bankat falas. Të gjitha rregullat e punësimit në Dubai ndaj të huajve janë shkelur prej vitesh.

I gjithe njerezimi duhet te kthehet ne stilin e jeteses se viteve ’70 pasi kjo do t’i bente mire jo vetem shendetit tone por edhe planetit.

Me kete teze kane dale nje grup kerkuesish nga “London School of Hygiene and Tropical Medicine”, sipas te cileve, tashme 40 vjet me pas, njerezit konsumojne me shume.

Sipas tyre, 4 dekada me vone ne Britani konsumohet 19 % ushqim me shume dhe kjo eshte ekuivalente me emetimin e 60 milione tonelatave me shume te CO2 ne atmosfere, duke konsideruar punen me te madhe qe duhet bere per te transportuar njerez me te rende.

Llogaritjet jane bere duke analizuar nje popullsi normale ku norma mesatare e obezeve eshte 3.5%, ndersa ne shoqerine britanike ne vitin 2010, 40% e popullsise do te jete obeze. Ky studim eshte publikuar ne revisten “International Journal of Epidemiology

Rasti i rralle i nje gruaje qe arrin te kujtoje gjithcka qe ka ndodhur ne te shkuaren e saj, ka mahnitur shkencetaret.

Nese i thua nje date te 20 viteve me pare ajo arrin te thote diten e sakte javore, nese ate dite ka rene shi ose jo, apo nese ate dite eshte ngritur ne hapesire nje anije kozimke Challenger.

Me pak fjale, perfeksion absolut. Quhet Jill Price dhe eshte vetem 43 vjec. Rasti i saj, ndoshta unikal ne bote eshte zbuluar ne vitin 2006 dhe qe prej 3 vjetesh po ben me “dhimbje koke” shkencetaret, te cilet nuk kane hasur asnjehere ne nje kujtese kaq te forte. Ky mund te quhet nje bekim por padyshim edhe nje denim per te mos harruar asnjehere. Revista “Wired” ka shkruar nje artikull te gjate per kete fenomen qe eshte pagezuar me emrin “sindroma hipertimestike” ose me fjale te thjeshta “kujtesa e jashtezakonshme”.

Ajo ka veti te kujtoje gjithcka, ne cdo fushe, psh; nese e pyet cfare ndodhi ne 16 gusht te vitit 1977, ajo jo vetem qe kujton se ate dite vdiq Elvis Presley, por shton se ne Kaliforni eshte miratuar edhe nje ligj i ri per taksat. Ne 25 maj te nje viti me pas, ajo kujton rrezimin e avionit ne Cikago, ndersa per 30 gushtin e vitit 1978 Jill kujton se ka cuar per te lare per here te pare makinen. Disa prej ngjarjeve mund te kene pasur nje domethenie te vecante ne jeten e 43 vjecares, por shume detaje te tjera kane qene episode te parendesishme qe gjithesesi truri i Price i ka regjistruar me saktesi absolute.

Kete rast e ka studiuar me imtesi profesori James McCaugh por edhe kolege te tij nga Universiteti i Kalifornise. Qe prej 2006-es, Jill eshte shfaqur shpesh here ne mediat me me emer ne SHBA si, Abc, Wall Street Journal e Usa Today. Per te zbuluar kete veti te jashtezakonshme, kerkuesit kane hetuar ne drejtime te ndryshme, duke hedhur shume hipoteza, por deri tani asnje nuk eshte vertetuar shkencerisht.

Astrologet kane identifikuar nje fenomen qe deri tani nuk ishte vene re asnjehere. 4 galaktika te ndryshme do perplasen me njera-tjetren, cka pritet te shkaktoje nje shperthim shume te madh ne Univers.

Duke perdorur fotografite e teleskopit te NASA-s, “Chandra” qe ndodhet ne Hubble, astrologet kane vene re kete fenomen ne nje largesi prej 5.4 miliarde vite drite larg, nje zone e pasur me shume galaktika. “MACSJ0717.5+3745” quhet zona e pasur me galaktika qe rrezikon zhdukjen pas kesaj perplasje qe pritet te ndodhe.

“Pa kete teknologji do ta kishim te pamundur te informoheshim me mire rreth ketij fenomeni ku galaktikat ngaterrohen mes tyre, sepse ngjarja ndodh shume miliarda vite vrite larg nesh”, shpjegon shkencetari Harald Ebeling.

Me interesant eshte fakti se me kete zbulim vertetohen edhe perllogaritjet matematike te bera me pare, cka do te thote se metodat teorike mund te perdoren edhe per pjese te tjera te Universit.

Nje 27-vjecar pretendon te jete njeriu me i gjate i botes, edhe pse kjo nuk eshte vertetuar zyrtarisht. Zhao Ling ndodhej i shtruar ne nje spital pas nje demtimi ne kembe, kur eshte pikasur nga mjeket.

Ai eshte matur dhe ka rezultuar te ishte 2,46 metra i gjate. Ish-basketbollisti eshte 10 cm me i gjate se kinezi tjeter Bao Xishun, qe njihet si mbajtes i rekordit Guinnness, qe prej vitit 2005.

Tashme Zhao kerkon qe te njihet zyrtarisht. Karriera e e tij perfundoi para kohe ne provincen Henan, pasi pesoi nje demtim ne kembe.

E qeshura eshte ilaci me i mire. Nje studim i ri i mjekeve ka treguar se personat qe rrezikojne te preken nga ataku ne zemer, duhet te shohin programe argetuese dhe komedi.

E qeshura sipas shkencetareve mund te shihet si mjekim ne disa raste, per shkak te emocioneve pozitive te saj. Perdorimi i te qeshures si ilac eshte sugjeruar prej vitesh, ndonese kishte pak prova qe tregonin se ajo ndikon ne shendetin e pacienteve.

Por ne studimin e fundit te Loma Linda University ne Kaliforni, pacienteve iu kerkua te zgjidhin programet apo komedite, qe u dukeshin me zbavitese. Per nje periudhe 12 mujore ata pane filmat per te pakten gjysme ore ne dite. Ne fund u arrit ne perfundimin se grupi qe kishte qeshur kishte rritje me 26 perqind te kolesterolit te mire (HDL), qe gjendet ne trup.

Ndersa pacientet qe merrnin mjekim por pa te qeshura shtese kishin vetem nje rritje prej 3 perqind. Grupi qe shihte komedi shenoi edhe ulje ne 66 perqind te proteinave qe rrisin rrezikun e semundjeve te zemres. Sipas shkencetareve terapia e te qeshures ul edhe nivelin e stresit te pacientet.

Me flokët e tyre bionde, trupin thuajse njëlloj, këmbët e holla dhe mollëzat e bukura, ato duken si dy binjake. Të dyja shfaqen të mrekullueshme me fustanin e zi me pika të bardha dhe ashtu siç tregojnë djemtë që vihen në radhë, e kanë të vështirë për t‘i dalluar. Përveç disa centimetrave në gjatësi dhe ngjyrës së ndryshme të syve, të dyja vajzat janë thuajse identike. Por, Janet dhe Jane nuk janë binjake, madje ato nuk janë as motra. Janë nënë e bijë. Ashtu siç e dimë, mania e bisturisë sot ka arritur kulmin. Ata që kanë mundësi nuk kursejnë asgjë për të bërë operacione, falë të cilave do ta ndjenin veten më mirë. E kështu ka ndodhur edhe me Janet, që tregon se ka shpenzuar më shumë se 10 mijë paund për kirurgjinë plastike, me shpresën për ta zvogëluar sadopak hendekun prej 22 vjetësh mes saj dhe vajzës. Për të mbërritur deri këtu, 55-vjeçarja iu nënshtrua disa operacioneve të ndryshme. Për të fshirë shenjat e kohës, për të zhdukur rrudhat e rinuar gjoksin dhe për t‘i bërë buzët mishtore si ato të vajzës së saj, shpenzoi plot 10 mijë paund.

Kush nuk do të donte të dukej si vajza ime?

“Mund të duket çmenduri që kam bërë operacione plastike të dukem si vajza ime. Por ajo është e mrekullueshme. Kush nuk do të donte të dukej si ajo? Shpesh e mendoj se ajo e ka marrë këtë bukuri nga unë, ndërsa e imja është zhdukur me kalimin e kohës. Duke parë se sa tërheqëse është Jane, më ktheu dëshirën për t‘u kthyer pas te luku im i vjetër. Tani, në vend të nënë e bijë ne dukemi si binjake. Kam gjene dhe lëkurë të mirë, por më duhej një ndihmë që të më bënte të ndihesha mirë me veten”. Vetëm disa vjet më parë, Janet ishte me flokë të kuqe, peshonte shumë kilogramë, jetonte në Spanjë me shokun e ri dhe kishte ndërtuar një jetë të re pas dështimit të martesës me babanë e Jane. Pasi përfundoi edhe kjo lidhje, 55-vjeçarja vendosi të kthehej në Angli te krahët e së bijës. “Nuk i kam kushtuar kurrë shumë vëmendje vetes sime. Nuk kam pasur kohë, sepse ia kam kushtuar jetën time kujdesit për Jane dhe vëllait të saj”, tregon.

Që nga ardhja e saj në Angli kanë kaluar disa vjet dhe Jane ndërkohë ishte bërë një grua e bukur. Duke e parë, të ëmës i hipi dëshira për t‘i ngjarë, pavarësisht viteve diferencë që kishin. Kështu nisi të dobësohej, duke shpresuar se do t‘i bënin të njëjtat veshje që përdorte e bija. “Kur u ktheva nga Spanja, ajo dhe mikeshat e saj ishin shumë moderne dhe unë ëndërroja të vishja të njëjtat fustane si Jane. Por ishin shumë të vogla dhe të ngushta për mua. Shihja vajzën dhe thosha: dua të kem të njëjtin fizik me të”, kujton 55-vjeçarja. Pula në zgarë dhe perimet kanë zënë vendin e bukës, makaronave dhe fast-foodeve. Kur u kthye tek e bija, Janet vendosi të aplikojë mënyrën e ngrënies së të bijës, që rezultoi e suksesshme dhe gruaja shumë shpejt nisi të bjerë nga pesha. Edhe pse filloi të dobësohej, fytyra e mbuluar me rrudha nuk ishte ajo e dikurshmja. Kështu që gruaja vendoi të nisej për në Kroaci, ku do e ndihmonte një kirurg. Gjeti informacionet në një sajt interneti dhe kuptoi se mund të arrinte të modifikonte trupin e saj pa u sforcuar shumë me buxhetin që kishte në dispozicion. “Vajza ime u mërzit shumë, jo sepse nuk donte që t‘i ngjaja asaj, por shqetësohej për shëndetin tim. Më kërkoi që të mendohesha, por sa më shumë kalonte koha, aq më shumë bindesha se ajo ishte zgjedhja e duhur. Vërtet që vitet kishin lënë gjurmë në lëkurën time, por jo gjithçka kishte humbur. Unë dëshiroja të dukesha edhe një herë e re”, thotë. Kështu, nga një ndërhyrje te tjetra, Janet përfundoi duke u bërë kloni i së bijës. Por, edhe e bija duket se e vlerëson shumë metamorfozën e së ëmës. “Më pëlqen që i ngjaj. Më duket se kam gjetur motrën që kam ëndërruar gjithmonë, por që nuk e kam pasur kurrë”, pranon.

Rruga e vështirë

“Në fillim, kur gjithçka ishte në rregull dhe pritej vetëm që të filloja ndërhyrjet, Jane ishte shumë në ankth dhe m‘u lut të mos e bëja diçka të tillë. Më është përgjëruar të mos e bëja këtë, jo se nuk donte që unë t‘i ngjaja asaj, por sepse kishte frikë që unë në këtë moshë të kryeja kaq shumë operacione”. Është e vërtetë se operacione të tilla në këtë moshë kanë rrezik të madh, por Janet ishte më e vendosur se kurrë. “Isha më se e vendosur. Asgjë nuk mund të më kthente pas. Doja me gjithë shpirt të dukesha më e re. Kjo ishte ëndrra ime më e madhe”. Dhe kështu, shtatorin e kaluar ajo u nis e vetme për në Kroaci e fillimisht iu nënshtrua një operacioni prej 2 orësh me anestezi lokale në hundë dhe sy. “Kisha pak frikë, por jo aq sa të ndalesha. E lashë besimin tim në duart e tyre. Nuk ishte ndonjë gjë e këndshme, por më duhej ta bëja”. Ajo u kthye në shtëpi një javë më vonë, e ënjtur dhe e fashuar, por entuziaste, pasi mjekët i kishin treguar se do t‘i shihte rezultatet e operacionit disa muaj më vonë, pasi të hiqte fashot dhe ënjtja të ishte larguar. “Ndihesha shumë mirë. Ishte kjo gjëja për të cilën kisha kaq shumë kohë që prisja”, tregon. Por, duheshin të tjera ndërhyrje për ta çuar deri në fund projektin e saj. “E dija që buzët e mia ishin shumë të holla, ndaj vendosa t‘i fryja ato me një sërë injeksionesh që më kushtuan më shumë se 300 paund, por më lanë të kënaqur”. Pastaj Janet shkoi në një sallon bukurie në vend, leu flokët biondë dhe i bëri zgjatje artificiale, ndërsa në fund ndërroi gardërobën. U bë tamam kloni i vajzës së saj. “Herën e parë që ne shkuam në një lokal në vend, u kthyem në qendër të vëmendjes. Gjatë gjithë mbrëmjes njerëzit pyesnin nëse ishim motra. Të dyja na pëlqente të ishim në qendër të vëmendjes”, thotë Janet plot krenari.

Më pëlqen që dukemi njëlloj

Nganjëherë disa mendojnë se vajza është motra e madhe e së ëmës. “Nuk ka lidhje me faktin se dukem më e vjetër se sa jam, por sepse mami duket jashtëzakonisht e re për moshën që ka. Ajo duket më e mirë se Madonna në vitet 1950. Njerëzit më pyesin nëse e kam problem që ajo ngjan kaq shumë me mua, por unë i them se jam vetëm krenare, jam e vetmja që e ndihmoj me flokët dhe veshjet. Si mund ta akuzoj time më se më ka vjedhur lukun, kur ajo më ka bërë kështu”, tregon vajza. “Për momentin më pëlqen që dukemi njësoj, ne jemi më afër se kurrë dhe ajo është motra që unë nuk kam pasur kurrë”. Për më tepër të dyja tregojnë se nuk janë xheloze për bukurinë e njëra-tjetrës. “Meshkujt më komplimentojnë aq shumë, sa komplimentojnë edhe mamin. Përse duhet të jem xheloze”?

Nje grua amerikane 33-vjecare ka detyryar nje avion te kompanise kiliane Lan te kthehet serish ne aeroport per shkak te rremujes qe krijoi ne bord.

Gruaja kishte hipur ne avion ne gjendje te dehur dhe pas nisjes se fluturimit therriste dhe qeshte papushim. Ajo tentoi te puthte edhe disa pasagjere qe i ishin afruar per ta qetesuar.

Avioni ishte nisur nga Buenos Aires dhe kishte si destinacion Miamin. Me pas gruaja eshte ndier keq dhe piloti eshte detyruar te kthehet serish ne kryeqytetin argjentinas. Pasagjeret kane shprehur shqetesim per shkak te sjelljes se gruas.

Stjuardesat i kishin sherbyer pije alkoolike, pasi gruaja kerkonte vazhdimisht te pinte whisky. Nje mjek qe ndodhej ne avion konstatoi se gjendja e saj ishte renduar per shkak te kombinimit te alkoolit me qetesues. Ai kerkoi qe gruaja duhej te se mjekohej menjehere, c’ka detyroi pilotin te rikthente avionin ne Buenos Aires. Me pas pasagjerja u shtrua ne spital.

Nje piktor i ri ne Manila te Filipineve pikturon me nje boje krejtesisht te vecante.

Ai e nxjerr ate nga hudhra, permes nje teknologjie dhe per kete arsye ai njihet edhe si piktori i hudhres.

23- vjecari e mori frymezimin ndersa punonte ne restorantin e familjes. Piktori e skuq hudhren, e fut me pas ne mikser dhe pas zierjes se saj perfton lenden te cilen e perdor per piktura.

Procesi i krijimit eshte i veshtire, pasi perdorimi me nxitim i lendes mund te shkaktoje njolla ne telajo.

Ne punet e tij te para piktori deshtoi pasi lengu u myk, por pasi krijoi nje ruajtes organik, pikturat mund te rezistojne deri ne 50 vjet.

E kush do ta mendonte qe muza e tij ndodhej ne kuzhine?

Kompania amerikane e fluturimit United Airlines forcon rregullat per personat mbipeshe.

Ne rastet kur avionet e saj do te jene te mbushur, ose pasagjeret do te ankohen se po udhetojne ne nje hapesire shume te ngushte, obezet do te jene te detyruar te paguajne dy bileta dhe jo nje.

Behet fjale per kompanine e trete ajrore, qe ka nxjerre rregulla te tilla, pas atyre te miratuara me pare nga Delta Air Lines dhe SouthWest Airlines. Kompania e justifikon vendimin me faktin se ka marre ankesa nga qindra pasagjere, qe kane deklaruar se jane detyruar te ndajne vendin me persona mbipeshe.

Ne rastet kur avioni nuk do te jete i mbushur, obezet do te mund te shfrytezojne dy vende, pa paguar me shume se cmimi i nje bilete te vetme.

Nje milingone e rralle eshte zbuluar ne pyjet e Amazones. Quhet “Mycocepurus smithii” dhe sipas biologeve, ajo nuk shumohet ne rruge seksuale si te gjitha simotrat e saj ne te gjithe globin.

Me i cuditshem eshte fakti se te gjitha milingonat jane femra dhe klonimi i tyre behet nga miliongona-mbretereshe. Kjo specie eshte e para ne llojin e vet e zbuluar deri tani.

Zbulimi eshte bere nga biologia Anna Himler e Universitetit te Arizonas dhe eshte publikuar ne revisten “Proceedings of the Royal Society B” ku pershkruhet me detaje jeta e insektit te rralle dhe menyra e shumimit te saj.

Iliana Barkil vesh xhinse të ngushta, çizme dhe xhaketë lëkure, e nevojshme për t‘u ruajtur nga i ftohti në malet Kalamon, në veri të Damaskut. I pëlqejnë spektaklet televizive, filmat amerikanë dhe është shumë e dhënë pas notit. Por kjo adoleshente siriane tërhiqet edhe nga diçka tjetër, aramaishtja, gjuha e folur nga Krishti.

15-vjeçarja Iliana është pjesë e një projekti të jashtëzakonshëm për të ruajtur dhe ringjallur gjuhën më të vjetër që ka mbetur ende gjallë. Tingëllon mjaft afër asaj gjuhe që me shumë gjasa flitej në fazat e hershme të krishterimit në Galile, Izraelin e sotëm. “Në Nazaret, ku lindi Krishti, flisnin pak a shumë të njëjtën gjuhë që flasim ne sot të Malula”, thotë mësuesi Imad Reihan, një nga personazhet më të rëndësishëm në fshatin e Akademisë së Gjuhës Aramaike, ku studion edhe Iliana Barkil.

Sa për të marrë një shembull, shprehja aq e njohur nga të krishterët e zellshëm: “Eli, Eli, lama sabaçtani” (”Zoti im, Zoti im, përse më harrove”), e thënë nga Krishti ndërsa gjendej i gozhduar mbi kryq, është thënë në gjuhën aramaike.

Tashmë, kjo gjuhë konsiderohet nga UNESCO “e rrezikuar seriozisht”, ndërkohë që flitet nga shtatë mijë njerëz në Malula, fshat i dominuar prej katolikëve grekë (melikitë), kishat dhe ritualet e të cilëve u takojnë epokave më të hershme se islami dhe arabishtja. Neo-aramaikishtja, për të përdorur termin e duhur shkencor, flitet edhe nga tetë mijë banorë të tjerë të fshatrave përreth, njëri prej të cilëve popullohet tërësisht nga myslimanë.

Rënia e aramaishtes, e nisur prej kohësh, u përshpejtua ndjeshëm në vitin 1920, kur zona nisi të shtonte lidhjet me rajonin përreth, pasi autoritetet koloniale franceze ndërtuan një rrugë nga Damasku në Alep. Televizioni, interneti dhe largimi i të rinjve drejt qyteteve të mëdha në kërkim të punës, e pakësoi edhe më shumë numrin e folësve të kësaj gjuhe. Ditët e sotme, shumë prej burrave punojnë jashtë fshatrave si shoferë kamionësh frigoriferikë, që kalojnë papushim shkretëtirën drejt Arabisë Saudite. E megjithatë, shumë shenja mbeten edhe sot dhe janë të dukshme: në fshatin Sidnaja, jo shumë larg nga Malula, besimtarët flasin me një theks të fortë aramaik në Kishën e Zonjës Sonë.

Ndërkohë që tani gjërat janë përmirësuar ndjeshëm. “Kur shkoja në shkollë, para tridhjetë vjetësh, nuk na lejohej të flisnim aramaisht”, thotë Mukhail Bkheil, nga prapa banakut të dyqanit të suvenireve “Abu Gjergji”, në sheshin e Malulas. Dyqani gjendet tamam në pikën ku autobusët lënë turistët e shumtë që vijnë për të vizituar Kishën e Mar Taklës, një martir i hershëm i krishterë. Kisha gjendet në një guvë në shpatin shkëmbor të një kodre. “Tani, falë Presidentit Asad, kemi edhe një institut ku mësohet kjo gjuhë”, thotë ai.

Mukhail Bkheil na lexon lutjen e Zotit në aramaisht, por flet shumë lirshëm me miqtë e tij, duke theksuar edhe më tej faktin se është një gjuhë e gjallë dhe në shëndet të plotë, e nuk bëhet fjalë për një gjuhë të ruajtur vetëm në liturgji. Saada Sarhan, administratorja e Akademisë së Gjuhës, e ka mësuar aramaishten që fëmijë dhe e flet më së miri, por tregon se shpesh ndjehet e detyruar të flasë arabisht, kur mes të pranishmëve ka edhe arabishtfolës. “Të bësh të kundërtën, është mungesë edukate”, thotë gruaja.

Mund të duket çudi, por shtysën më të fortë aramaishtja e mori nga një film hollivudian: “Pasioni i Krishtit”, një film që u shfaq në kinematë botërore në vitin 2004, duke hapur debate të forta, por që për fat të mirë i parapriu Akademisë së Gjuhës Aramaike. E themeluar nga Universitetit i Damaskut, me mbështetjen e qeverisë, ambientet e saj moderne janë kompletuar me kompjuterë, tekste të reja mësimore, një staf mësuesish i përbërë nga gjashtë veta, që u japin mësim 85 studentëve të niveleve të ndryshme.

Elias Taxha është njëri prej nxënësve: ky ish-mësues matematike, i lindur aramaishtfolës, donte të mësonte edhe si ta shkruante këtë gjuhë. “I flas vajzës dhe bashkëshortes sime vetëm në aramaisht, megjithëse ndodh që ime bijë të më përgjigjet në arabisht”, shpjegon ish-mësuesi i matematikës. E bija, 25-vjeçarja Miladi, së fundmi është martuar me një burrë që nuk flet aramaisht dhe Taxha trembet se kjo do bëjë që nipërit e tij të mos e mësojnë dot aramaishten.

Ndërkohë që Siria mbetet gjithsesi vend shumë i ndjeshëm politikisht, pa harruar që “arabizmi” qe një prej prioriteteve të politikave edukative të qeverisë, pasi partia Ba‘ath u ngjit në pushtet në vitet gjashtëdhjetë. “Në Siri gjendet një numër i madh minoritetesh: cirkaziatikë, armenë, kurdë e asirianë, kështu që vendimi për të lejuar mësimin e gjuhëve të tjera në shkollat shtetërore merr rëndësi shumë të madhe, thotë mësuesi Imad Reihan. Por qeveria është e interesuar të promovojë zhvillimin e gjuhës aramaike, pasi i ka rrënjët shumë thellë në historinë e Sirisë”.

Vëzhguesit thonë se themelimi Akademisë së Aramaishtes tregon për shenja hapjeje nga ana e shtetit. Duke pasur parasysh armiqësinë e fortë mes Sirisë dhe Izraelit, i cili vazhdon të mbajë të pushtuara Lartësitë Golan, nuk është aspak çudi që e vetmja tabelë në aramaisht në Malula- gjuhë me shkronja shumë të ngjashme me hebraishten -gjendet në Akademinë e Aramaishtes. “Ndryshe, njerëzit do mendonin se disa prej ndërtesave janë vendbanime izraelite”, tha me shkaka një vizitor nga Damasku.

Ekspertët linguistë janë të mendimit se Siria po vepron shumë mirë duke promovuar këtë pjesë të trashëgimisë së saj. “Aramaishtja aktualisht gëzon shëndet të plotë në Malula”, thotë profesor Gofri Kahn, i cili mëson filologji semitike në Universitetin Kembrixh. “Ndërsa dialektet aramaike në Turqi, Irak dhe Iran rrezikojnë shumë të zhduken”, shprehet Kahn.

Imad Reihan iu gëzua shumë një vizite të bërë së fundmi nga një ekip i UNESCO-s. Kjo ngjalli shpresa për më shumë fonde, të cilat mund të përdoren për fjalorë të rinj, ku do mund të grumbullohen edhe më shumë fjalë.

Ndërkohë, mësimi vazhdon. Iliana e nisi mësimin në akademi nëntorin e shkuar. “Im atë flet aramaisht, ndërsa ime më jo, duke qenë se është nga Libani, thotë adoleshentja. Unë e flas shumë mirë, por dua ta vazhdoj studimin që ta mësoj sa më rrjedhshëm. Nuk di shumë gjëra mbi gjuhën aramaike. Por di se është shumë e lashtë”.

Në qytetin e fundeve, vajzat nuk janë nisur me pushime. Presin ulur në një tavolinë, në sheshin kryesor të Renës së vjetër, të veshura thuajse si çdo ditë. Olivia është më kryelarta, ajo është më militantja e grupit. Është veshur me një fustan të bardhë shumë të shkurtër, me një rrip të ngushtë pas belit, çorape të holla dhe një palë këpucë me pak takë. “Sigurisht që meshkujt më thonë prostitutë, por sinqerisht nuk më bëhet vonë fare”. Nën minifund Liza mban një palë pantallona të zeza, që ia mbulojnë këmbët deri te çizmet. “I kam veshur vetëm për t‘u ulur më mirë, ashtu siç më pëlqen mua, sepse kështu jam vërtet rehat”. Gjithçka, nisi si një protestë e vogël, si një veprim spontan i organizuar nga disa shoqe klase. Në një shkollë bujqësore në provincën e Vitres, rreth 40 kilometra nga kryeqyteti i Bretanjës, një 12-vjeçare që vishej seksi u përdhunua nga dy bashkëqytetarët e saj. Kur lajmi u përhap gjithandej, në shkollë u paraqitën dhjetëra vajza që mbanin veshur funde të llojeve të ndryshme: me lule, mini, xhins. Katër vjet më vonë protesta e heshtur u bë film dhe dokumentar, një projekt i diskutuar në të gjithë Francën dhe objekt i dhjetëra tentativave për t‘u kopjuar. Tani është bërë diçka thuajse institucionale “Pranvera e fundeve dhe respektit”, e që nga titulli kuptohet që kjo fushatë nuk është gjë tjetër veçse një protestë për të folur për të tjera gjëra. Për tolerancën dhe paragjykimet seksuale, për dhunën, jo vetëm fizike, por edhe verbale, për vetëvendosjen. Ndoshta jo rastësisht, vajzat që nuk heqin dot dorë nga minifundet, njëkohësisht ato që nisën t‘i japin jetë kësaj proteste, ishin pjesëtare të liceut të famshëm të quajtur “Zhan d‘Ark”. Për dy javë, vajzave të të gjithë liceut iu kërkua të vinin në klasë të veshura si gra, duke braktisur kështu uniformën e detyruar me pantallona, bluzë dhe atlete. “Veshja e njëjtë për të dyja sekset është ajo që fsheh ndryshimin”, saktëson Tomas Guiheneuc, promovuesi i këtij projekti. Në këtë shkollë të vjetër mësohet se sa e rëndësishme është veshja dhe paragjykimet. Nuk bëhet fjalë për biseda adoleshentësh, por për edukim të vërtetë qytetar, ku të gjithë, si meshkujt ashtu edhe femrat janë të përfshirë në të. Diskutimet bëhen në klasë në orarin normal të leksionit, duke vënë përballë vajza, djem dhe profesorë që sjellin materiale didaktike për ta bërë më të këndshëm leksionin. “Fundi është një element që i lejon femrat të diskriminohen nga meshkujt”. Motoja e krijuar spontanisht katër vjet më parë u përhap me shpejtësi në shkolla të tjera. Sot janë rreth 30-të të tilla me më shumë 8 mijë të rinj të përfshirë në këtë projekt. Për të bërë të famshme neofeministet e reja me funde, këtë vit u realizua edhe një film

“La Journée de la Jupe”, me aktoren Isabelle Adjani në rolin e mësueses në një zonë në periferi të Francës, që merr peng nxënësit e saj dhe i kërkon si shpërblim qeverisë një ditë kushtuar fundeve, derisa vajzat të mos trajtohen si prostituta kur i veshin. “Në shkollat e lagjeve problematike pantallonat përdoren nga vajzat si një armaturë, si një mënyrë për t‘u mbuluar dhe mbrojtur”, ka shpjeguar aktorja. Në vendin ku stilistët e famshëm si “Coco Chanel”, i kushtuan shumë rëndësi veshjes së femrave, fundi është bërë një tabu për mjaft vajza të reja. Duket e pamundur, por është vërtet kështu. “Veshja mund të duket një veprim që s‘ka asnjë lloj rëndësie, por në të vërtetë është një tregues i raporteve sociale mes meshkujve dhe femrave”, shpjegon sociologu Filip Liotard, i ardhur posaçërisht nga Lioni për të studiuar “rastin” e liceut të Renës. Kur Guiheneuc foli në klasë për përdhunimin e ndodhur në Vitre, mes nxënësve kishte nga ata që u shprehen edhe në mënyrë të tillë: “Ah, përderisa kishte veshur minifund, ishte prostitutë”. “Pa hequr këto paragjykime nuk mund të zgjidhet asnjëherë plotësisht tema e dhunës nëpër shkolla”, shpjegon psikologu i ri. Në klasë ai u tregon nxënësve një djalë të ri të rrethuar nga tri vajza. “Po nëse do të ndodhte e kundërta, ç‘do të mendonit”, pyet ai. “Nëse është mashkull, është don zhuan, nëse është femër është një prostitutë”, përgjigjet Liza, që kësaj teme i ka kushtuar edhe një poezi, e cila fillon kështu: “Të tolerosh nuk është e vështirë, le të hedhim pas krahëve këto paragjykimeve”. Grua nuk lind, por bëhesh, thoshte dikur Simone de Beauvoir. Mjekja e liceut të Renës, Béatrice Moreau, tregon se ka pasur rastin të mjekojë e vetme me qindra vajza që kanë pësuar “dhunë”, për shkak të paragjykimeve në veshje, thotë ajo. “Duan t‘i thonë jo këtij fenomeni, por nuk kanë kurajë”. Në periferitë parisiene lindi disa vite më parë shoqata “Ni putes, ni soumises”, që synonte të luftonte paragjykimin e përjetshëm në këto anë, nën shprehjen: o prostitutë, ose e nënshtruar. “Objektivi është të largojmë njëherë e përgjithmonë këto mendime në Francën evropiane”, shpjegon Tomas Guiheneuc. Në këtë cep të Bretanjës janë të bindur se “krenaria e fundit” mund të jetë objekt bisedash edhe mes të rriturve. “Një burrë duhet respektuar, por një grua para së gjithash duhet të mësojë të respektojë vetveten. Sepse grua herët apo vonë bëhesh”, përfundon Guiheneuc. Qëllimi për barazinë mes meshkujve dhe femrave në shumë vende të botës nis shumë herët. Për shembull, në Suedi trajnimet antiseks fillojnë që në kopsht, ku meshkujt inkurajohen të luajnë me kukulla, ndërsa femrat me makina. Në shkolla, lëndët për gatim, rrobaqepësi, punim metalesh dhe zdrukthëtari janë të detyrueshme për të dyja sekset. Të gjitha vitet e edukimit, përfshi edhe kolegjin, janë falas dhe vajzat prej kohësh dalin më mirë se djemtë. Në vitin 2005, femrat përbënin më shumë se 60 për qind të studentëve në Suedi. Ndoshta ky fleksibilitet rolesh në jetën e përditshme e kishte bërë një faqe interneti vendase të shkruante: “Në vendin tonë, gratë drejtojnë autobusin, ndërsa burrat kujdesen për fëmijët”. Aty një grua mund të dalë njëkohësisht me tre apo katër meshkuj, pa u shqetësuar për paragjykimet shoqërore. Femrat nuk gjykohen ose pyeten kurrë për lidhjet apo partnerët e tyre të mëparshëm. Edhe fjetja vetëm për një natë me dikë aplikohet në vend, pa asnjë lloj paragjykimi.

Ne Emiratet e Bashkuara Arabe ka ardhur ne jete gamilja e pare e klonuar ne bote.

Ajo lindi ne Dubai me 8 prill, eshte femer dhe quhet Injaz.

Kafsha e klonuar eshte rezultat i nje pune pesevjecare te kryer prane Qendres se Riprodhimit te Gamileve ne Emiratet e Bashkuara, te ngritur nga sheiku Mohammed bin Rashid, emir i Dubait dhe zv-president.

Ne oborrin e Shtepise se Bardhe u zhvillua ceremonia e mbledhjes se vezeve te Pashkeve, nje tradite e vendosur qe nga vitit 1878.

Zonja e pare Michelle Obama, u beri thirrje njerezve qe te bejne nje jete me me shume aktivitete fizike per te miren e shendetit te tyre.

Familja Obama, zevendespresidenti Joe Biden me te shoqen dhe lepurushi i Pashkeve dolen para turmes per te qene se bashku ne kete ceremoni interesante.

“Rezidenca e presidentit eshte shtepia e popullit”, u shpreh Obama.

Ylli i muzikes, Fergie hapi ceremonine me himnin amerikan, duke elektrizuar te gjithe pjesemarresit.
Femijet paten raste te shihnin kopshtin e Shtepise se Bardhe dhe me pas te kryenin rrokullisjen tradicionale te vezeve.