krijime tuajat

vura re se skishte nje teme per te tilla krijime dhe une me pare kam shkruajtur padashje tek krijimet tek piktura po nejse...ketu mund te vendosni cfardolloj krijimi qe keni bere..

Kohet ndryshojne. Akrepi i sekondave vazhdon te eci pa asnje pauze. Bashke me akrepin e sekondave kaluan dhe castet tona, ato caste qe tani me bejne te dukem i vjeter megjithese ishin fraksione sekondash. I vrare ne fytyre dhe jo vetem, rri statik me nje buzeqeshje megjithese jo i lumtur, vazhdoj te jetoj megjithese jo i gjalle..
Jetoj me nje asye te paarsyeshme, jetoj per te arritur nje finish vendndodhjen e te cilit as vete nuk e di, jetoj me shpresen se nje dite do te gjej vete kuptimin e jetes time te pakuptimte.
Nje arsye iku, nje kuptim u kthye ne pakuptimesi, bashke me keto vdiqa dhe une. Eci ne nje rruge te braktisur prej njerezve, kthej koken ne nje pasqyre dhe shoh shembellimin e dikujt... nje te vdekuri qe ecen ne rruge duke u perpjekur te rimarre serish jeten e tij mbrapsht. Kthej koken nga ana tjeter dhe nuk shoh asnje. I vetmi qe eshte ne mes te rruges eshte trupi im qe zvarit kembet ne asfalt duke u perpjekur te beje nje hap me shume, duke u perpjekur te beje nje hap i cili mund te ndryshoje jeten e ketij trupi i cili ka mbetur pa shpirt.
Papritur ne horizont sheh nje fund i cili ishte akoma i paperfunduar. Atehere ky trup i perkulur nga tejlodhja e shkaktuar nga jeta e tij niset drejt ketij fundi te bulevardit. Rruges u pengua, u derrmua me keq, megjithate fakti qe po gjakosej do te thonte se atij i kish mbetur qofte edhe nje fije jete. U zvarrit, u perpoq me gjith forcat te cohej dhe u cua, u ngrit fuqishem dhe vazhdoi te ecte. Duke "udhetuar" filloi te shpejtonte hapin e tij. Kish humbur shume kohe gjate rruges dhe kete e kuptoi mjaftueshem vone ose heret sa qe ndoshta e kish mundesine per te rikuperuar kohen e humbur.
Ndoshta e kam perfunduar ate rruge, ndoshta jam ne fund te saj... por akoma skam pare fundin......

ps. kete e kam bere para shume kohesh..

123bla returns shkruajti:

vura re se skishte nje teme per te tilla krijime dhe une me pare kam shkruajtur padashje tek krijimet tek piktura po nejse...ketu mund te vendosni cfardolloj krijimi qe keni bere..

po ti kishe ul syt icik me posht do e kishe pa

http://adoleshentet.lovelyforum.net/letersia-f11/krijime-letrare-t1264.htm

Child In Time shkruajti:

123bla returns shkruajti:

vura re se skishte nje teme per te tilla krijime dhe une me pare kam shkruajtur padashje tek krijimet tek piktura po nejse...ketu mund te vendosni cfardolloj krijimi qe keni bere..

po ti kishe ul syt icik me posht do e kishe pa

http://adoleshentet.lovelyforum.net/letersia-f11/krijime-letrare-t1264.htm

po mir qerrohen ndonjehere njerzeit.. gjths flm per kmplimentin.. e kuptoj qe e ke lexuar esene dhe me te vertete e vlereson,,,,

kismet kur t`kem kohe pa merak

Child In Time shkruajti:

kismet kur t`kem kohe pa merak

ska gje po he..mos e merr fare mundimin... sperben problem te madh per mua..mos e vrit mendjen

123bla returns shkruajti:

Child In Time shkruajti:

kismet kur t`kem kohe pa merak

ska gje po he..mos e merr fare mundimin... sperben problem te madh per mua..mos e vrit mendjen

se kam vra najher per kshu gjonash, thnx per konsideraten

123bla returns shkruajti:

Kohet ndryshojne. Akrepi i sekondave vazhdon te eci pa asnje pauze. Bashke me akrepin e sekondave kaluan dhe castet tona, ato caste qe tani me bejne te dukem i vjeter megjithese ishin fraksione sekondash. I vrare ne fytyre dhe jo vetem, rri statik me nje buzeqeshje megjithese jo i lumtur, vazhdoj te jetoj megjithese jo i gjalle..
Jetoj me nje asye te paarsyeshme, jetoj per te arritur nje finish vendndodhjen e te cilit as vete nuk e di, jetoj me shpresen se nje dite do te gjej vete kuptimin e jetes time te pakuptimte.
Nje arsye iku, nje kuptim u kthye ne pakuptimesi, bashke me keto vdiqa dhe une. Eci ne nje rruge te braktisur prej njerezve, kthej koken ne nje pasqyre dhe shoh shembellimin e dikujt... nje te vdekuri qe ecen ne rruge duke u perpjekur te rimarre serish jeten e tij mbrapsht. Kthej koken nga ana tjeter dhe nuk shoh asnje. I vetmi qe eshte ne mes te rruges eshte trupi im qe zvarit kembet ne asfalt duke u perpjekur te beje nje hap me shume, duke u perpjekur te beje nje hap i cili mund te ndryshoje jeten e ketij trupi i cili ka mbetur pa shpirt.
Papritur ne horizont sheh nje fund i cili ishte akoma i paperfunduar. Atehere ky trup i perkulur nga tejlodhja e shkaktuar nga jeta e tij niset drejt ketij fundi te bulevardit. Rruges u pengua, u derrmua me keq, megjithate fakti qe po gjakosej do te thonte se atij i kish mbetur qofte edhe nje fije jete. U zvarrit, u perpoq me gjith forcat te cohej dhe u cua, u ngrit fuqishem dhe vazhdoi te ecte. Duke "udhetuar" filloi te shpejtonte hapin e tij. Kish humbur shume kohe gjate rruges dhe kete e kuptoi mjaftueshem vone ose heret sa qe ndoshta e kish mundesine per te rikuperuar kohen e humbur.
Ndoshta e kam perfunduar ate rruge, ndoshta jam ne fund te saj... por akoma skam pare fundin......

kam lexuar dhe kopjen origjnale te ksaj,dmth me zhgarravina me korigjime dhe mduket tkam then 3bla:thjesht fantastike...sidomos pjesa pasqyres dhe e shembellimit te atij njeriu...

flm juxh

123bla returns shkruajti:

Kohet ndryshojne. Akrepi i sekondave vazhdon te eci pa asnje pauze. Bashke me akrepin e sekondave kaluan dhe castet tona, ato caste qe tani me bejne te dukem i vjeter megjithese ishin fraksione sekondash. I vrare ne fytyre dhe jo vetem, rri statik me nje buzeqeshje megjithese jo i lumtur, vazhdoj te jetoj megjithese jo i gjalle..
Jetoj me nje asye te paarsyeshme, jetoj per te arritur nje finish vendndodhjen e te cilit as vete nuk e di, jetoj me shpresen se nje dite do te gjej vete kuptimin e jetes time te pakuptimte.
Nje arsye iku, nje kuptim u kthye ne pakuptimesi, bashke me keto vdiqa dhe une. Eci ne nje rruge te braktisur prej njerezve, kthej koken ne nje pasqyre dhe shoh shembellimin e dikujt... nje te vdekuri qe ecen ne rruge duke u perpjekur te rimarre serish jeten e tij mbrapsht. Kthej koken nga ana tjeter dhe nuk shoh asnje. I vetmi qe eshte ne mes te rruges eshte trupi im qe zvarit kembet ne asfalt duke u perpjekur te beje nje hap me shume, duke u perpjekur te beje nje hap i cili mund te ndryshoje jeten e ketij trupi i cili ka mbetur pa shpirt.
Papritur ne horizont sheh nje fund i cili ishte akoma i paperfunduar. Atehere ky trup i perkulur nga tejlodhja e shkaktuar nga jeta e tij niset drejt ketij fundi te bulevardit. Rruges u pengua, u derrmua me keq, megjithate fakti qe po gjakosej do te thonte se atij i kish mbetur qofte edhe nje fije jete. U zvarrit, u perpoq me gjith forcat te cohej dhe u cua, u ngrit fuqishem dhe vazhdoi te ecte. Duke "udhetuar" filloi te shpejtonte hapin e tij. Kish humbur shume kohe gjate rruges dhe kete e kuptoi mjaftueshem vone ose heret sa qe ndoshta e kish mundesine per te rikuperuar kohen e humbur.
Ndoshta e kam perfunduar ate rruge, ndoshta jam ne fund te saj... por akoma skam pare fundin......

trebla vertet nje ese mbreslenese..vertet e ke shkruar shum bukur..duket qe te gjitha fjalet kan dal nga thellesia e zemres ne nje cast meditimi..urime..je vertet i talentuar

flm gyso...

desh harrova nje detaj.. e kam nis kete ese nje dite kur po pija kafe ke kinemaja tek pulle .. ate dit kam pas I-podin e juxhenit dhe jam drymezu nga nje kenge e him-dont fear the reaper(dmth nga vargu i pare dhe i dyte)... e po ta shohesh ka njefare ngjashmerie me fjaline e pare e te dyte.... pastaj te tjerat i vazhdova vete.. mbaroi dhe ba8ria..lol

123bla returns shkruajti:

Kohet ndryshojne. Akrepi i sekondave vazhdon te eci pa asnje pauze. Bashke me akrepin e sekondave kaluan dhe castet tona, ato caste qe tani me bejne te dukem i vjeter megjithese ishin fraksione sekondash. I vrare ne fytyre dhe jo vetem, rri statik me nje buzeqeshje megjithese jo i lumtur, vazhdoj te jetoj megjithese jo i gjalle..
Jetoj me nje asye te paarsyeshme, jetoj per te arritur nje finish vendndodhjen e te cilit as vete nuk e di, jetoj me shpresen se nje dite do te gjej vete kuptimin e jetes time te pakuptimte.
Nje arsye iku, nje kuptim u kthye ne pakuptimesi, bashke me keto vdiqa dhe une. Eci ne nje rruge te braktisur prej njerezve, kthej koken ne nje pasqyre dhe shoh shembellimin e dikujt... nje te vdekuri qe ecen ne rruge duke u perpjekur te rimarre serish jeten e tij mbrapsht. Kthej koken nga ana tjeter dhe nuk shoh asnje. I vetmi qe eshte ne mes te rruges eshte trupi im qe zvarit kembet ne asfalt duke u perpjekur te beje nje hap me shume, duke u perpjekur te beje nje hap i cili mund te ndryshoje jeten e ketij trupi i cili ka mbetur pa shpirt.
Papritur ne horizont sheh nje fund i cili ishte akoma i paperfunduar. Atehere ky trup i perkulur nga tejlodhja e shkaktuar nga jeta e tij niset drejt ketij fundi te bulevardit. Rruges u pengua, u derrmua me keq, megjithate fakti qe po gjakosej do te thonte se atij i kish mbetur qofte edhe nje fije jete. U zvarrit, u perpoq me gjith forcat te cohej dhe u cua, u ngrit fuqishem dhe vazhdoi te ecte. Duke "udhetuar" filloi te shpejtonte hapin e tij. Kish humbur shume kohe gjate rruges dhe kete e kuptoi mjaftueshem vone ose heret sa qe ndoshta e kish mundesine per te rikuperuar kohen e humbur.
Ndoshta e kam perfunduar ate rruge, ndoshta jam ne fund te saj... por akoma skam pare fundin......

shuuum depresive por e ndjere
hmm gjera te tilla kam plot ne ditar, por sdu ti nxjerr
pse s`mban ditar ti, tben tndihesh mir

do filloj...nje si tip ditaridmth jo me kuptimin e plote te fjales po te shkruaj kshu gjerash dmth....ja mora juxhit nje bllok...

123bla returns shkruajti:

do filloj...nje si tip ditaridmth jo me kuptimin e plote te fjales po te shkruaj kshu gjerash dmth....ja mora juxhit nje bllok...

, sa krenare ndjehem qe blloku qe te dhash do behet nje ditar i cili se di pse,po se di pse por vallaj e mendoj ,po e mendoj kaq shum,po kaq shumm qe ka per te dal dicka e papare,tip ''ditari Ana Frankut'' .
ehh mduket se kte ese-n e kam lexuar te Kampionet,se harroj ate dite se kemi fol per shum gjera mduket,qeke frymzuar keq ti..

Lacuna_Coil shkruajti:

123bla returns shkruajti:

do filloj...nje si tip ditaridmth jo me kuptimin e plote te fjales po te shkruaj kshu gjerash dmth....ja mora juxhit nje bllok...

, sa krenare ndjehem qe blloku qe te dhash do behet nje ditar i cili se di pse,po se di pse por vallaj e mendoj ,po e mendoj kaq shum,po kaq shumm qe ka per te dal dicka e papare,tip ''ditari Ana Frankut'' .
ehh mduket se kte ese-n e kam lexuar te Kampionet,se harroj ate dite se kemi fol per shum gjera mduket,qeke frymzuar keq ti..

sa per korrektese ai blloku vazhdon te mbetet ne canten time te shkolles akoma qe pardje

hahahaahahahahaha,thuj tme sjelli fishen se harron ai dreqi
aman elda kujtoja

mos dilni nga tema

Nje fije shprese…
Perseri vetem … i larguar nga njerezit, i larguar nga kjo bote ne kerkim te dickaje, ne kerkim te asaj qe i kam harruar kuptimin. I vetem… midis te tjereve, i humbur… ne shtepine time , I trishtuar… ne mes te lumturise…
E vetmja arsye qe me mban gjalle eshte nje fije shprese , e cila duket sikur do te keputet nga momenti ne moment, ajo fije e cila lidh jeten time dhe nuk e le ate te bjere ne ate humnere te asgjese , ne ate humnere te pafund e cila duket si nje udhetim pa krye ,por nuk mundem as te ngjitem me lart sepse ajo fije do te tendosej edhe me shume e nuk do te duronte me. I varur atje, shpresopj se do te vije dikush,dikush i cili do te me terheqe siper ne nje menyre te tille qe te mos kepuse fijen. Do arrij valle ai person ne kohe, apo do jete teper vone?
Gjeja te ciles I druhem me shume eshte se mos ai person nuk ekziton fare dhe ketu vjen momenti ku une behem gati per te rene ne ate asgjene.
Po jetoj nje jete te ciles ja kam ndjere kuptim vetem shume pak momente , po jetoj nje jete pa kuptim ,po jetoj nje jete per ti gjetur nje kuptim, po jetoj nje jete thjeht per te mos vdekur…
Po jetoj per te mos rene me nga ajo piramide, majen e se ciles e ngjita shume shpejt e tani vuaj renien e saj. Ne cdo ane qe rrotullohem, ne cdo pozicion qe mundohem te fiksohem, nuk mund te frenoj dot.
A mundet dikush te me jape nje dore te ringjitem perseri, a mundet dikush te me hedhe nje litar se ajo fije po keputet , a mundet dikush te me coje perseri drejt asaj maje,a mundet dikush te me ndihmoje,a degjon njeri ,a me ndihmon njeri …”se jam duke vdekur”????

Jam vetem...I Ulur ne kolltukun e dhomes se pritjes qe ne imagjinaten time me gjan me fronin mbreteror...Pse vall kjo imagjinat?
Duke menduar se jam qendra e shum gjerave por jo me i rendesishmi me jep forcen te buzqesh...Te shoh jeten time me kupa te fituara here pas here,pas cdo disfate nje ngritje e menjehershme...
A jam une ky?
Shum me thon po!Ti je,forca,ylli yn i mbetur!
Buzqesh...
Shkrihem ne njerezit e tjeter e vuaj si to,qesh si to!Ne kte moment kuptoj se kam lindur e jam rritur per te lumturuar te tjere,ndoshta edhe ato qe nuk e meritojne kete gje...
Tani po dal...
Po bie shi por ndjehem jashtzakonisht mire sepse pas cdo lufte ka nje zhvillim...Nje ecje me fort perpara!Kjo per shkak se tashme ke mesuar se sduhet te besh te njejtin gabim,te mos e krijosh me te njejten situate...
Kur eshte dimer mendon se sdo vije ndonje here pranvera por esht gabim...Shpreso dhe buzqesh sepse kur te ngrihesh te tjeret do te shohin me admirim...Fluturo me endrra e motive here pashere sepse jeta eshte me e bukur se vet mendja jote....

123bla returns shkruajti:

Nje fije shprese…
Perseri vetem … i larguar nga njerezit, i larguar nga kjo bote ne kerkim te dickaje, ne kerkim te asaj qe i kam harruar kuptimin. I vetem… midis te tjereve, i humbur… ne shtepine time , I trishtuar… ne mes te lumturise…
E vetmja arsye qe me mban gjalle eshte nje fije shprese , e cila duket sikur do te keputet nga momenti ne moment, ajo fije e cila lidh jeten time dhe nuk e le ate te bjere ne ate humnere te asgjese , ne ate humnere te pafund e cila duket si nje udhetim pa krye ,por nuk mundem as te ngjitem me lart sepse ajo fije do te tendosej edhe me shume e nuk do te duronte me. I varur atje, shpresopj se do te vije dikush,dikush i cili do te me terheqe siper ne nje menyre te tille qe te mos kepuse fijen. Do arrij valle ai person ne kohe, apo do jete teper vone? Gjeja te ciles I druhem me shume eshte se mos ai person nuk ekziton fare dhe ketu vjen momenti ku une behem gati per te rene ne ate asgjene.
Po jetoj nje jete te ciles ja kam ndjere kuptim vetem shume pak momente , po jetoj nje jete pa kuptim ,po jetoj nje jete per ti gjetur nje kuptim, po jetoj nje jete thjeht per te mos vdekur…
Po jetoj per te mos rene me nga ajo piramide, majen e se ciles e ngjita shume shpejt e tani vuaj renien e saj. Ne cdo ane qe rrotullohem, ne cdo pozicion qe mundohem te fiksohem, nuk mund te frenoj dot.
A mundet dikush te me jape nje dore te ringjitem perseri, a mundet dikush te me hedhe nje litar se ajo fije po keputet , a mundet dikush te me coje perseri drejt asaj maje,a mundet dikush te me ndihmoje,a degjon njeri ,a me ndihmon njeri …”se jam duke vdekur”????

ka shum nota pesimizmi ose nota trishtimi me sakt..
megjithate esht kaq e bukur trebla,te kto krijimet e tua gjen gjithmon pjes realiteti qe ndodhet brenda nje endrree...dmth shkurt mhb e ke qar ke nderthur fantastiken me realen...

i kam inat poezit ene krijimet te ktij lloji.

E di !?! Jeta eshte ndonjehere si nje loje elektronike”supermario” .E di? Jeta eshte nje “ndoshta”.
Ndoshta jeta eshte e bukur,por kur nuk ben gabime te shtryra nga misteri ,aventura…Jeta eshte e bukur kur ti kenaqesh me aventurat e te tjereve e jo ti besh vete…Keni parasysh supermaron qe fola me pare! Kur ne loje te shfaqen dy rruge njera “mister” me rreziqe ku pas saj sheh gjera jeshile…
Nje rruge tjeter e sigurt qe te con ne ate destinacion qe ti kerkon…rruge pa shume mundime.
C’ben ti ? Ndjek misterin dhe hipen ne pllaka qe jane si nje ure ,por qe ne momentin qe ti kercen per ne pllaken tjeter e para bie,e ty te duhet te kercesh me fort.
Nese do te kthehesh ,por ke akoma kohe .Ke mundesi te kapercesh dhe tek nje pllake tjetere te kthehesh .
Perseri… hidhesh e sheh qe gjithe ajo pjese jeshile qe ti pe me pare nuk eshte … por ty ste le kurioziteti.
Nese kercen per te shuar ate kurieshtje ska me kthim…
A te kthehem pa e provuar deri ne fund??? A te kthehem??? Gjithsesi te vetmit te kenaqur do te jene ata qe pane lojen. Ama ne loje ke tre mundesi..PO NE JETE????

*...BE YOURSELF...* shkruajti:

E di !?! Jeta eshte ndonjehere si nje loje elektronike”supermario” .E di? Jeta eshte nje “ndoshta”.
Ndoshta jeta eshte e bukur,por kur nuk ben gabime te shtryra nga misteri ,aventura…Jeta eshte e bukur kur ti kenaqesh me aventurat e te tjereve e jo ti besh vete…Keni parasysh supermaron qe fola me pare! Kur ne loje te shfaqen dy rruge njera “mister” me rreziqe ku pas saj sheh gjera jeshile…
Nje rruge tjeter e sigurt qe te con ne ate destinacion qe ti kerkon…rruge pa shume mundime.
C’ben ti ? Ndjek misterin dhe hipen ne pllaka qe jane si nje ure ,por qe ne momentin qe ti kercen per ne pllaken tjeter e para bie,e ty te duhet te kercesh me fort.
Nese do te kthehesh ,por ke akoma kohe .Ke mundesi te kapercesh dhe tek nje pllake tjetere te kthehesh .
Perseri… hidhesh e sheh qe gjithe ajo pjese jeshile qe ti pe me pare nuk eshte … por ty ste le kurioziteti.
Nese kercen per te shuar ate kurieshtje ska me kthim…
A te kthehem pa e provuar deri ne fund??? A te kthehem??? Gjithsesi te vetmit te kenaqur do te jene ata qe pane lojen. Ama ne loje ke tre mundesi..PO NE JETE????

s`jam dakort

ne jete ke shuume me shuume mundesi